Omdat de elektrificering in het openbaar vervoer op gang is gekomen, denken veel mensen dat de touringcarsector makkelijk kan volgen. Maar daar gaat het mis, betoogt Theo Vegter als voorzitter van Busvervoer Nederland. Niet omdat de goede wil er niet is, maar omdat elektrificering in de praktijk erg complex is. Dat betoogt Vegter in zijn column voor Nederlands Vervoer en TaxiPro.

Sinds kort heb ik zonnepanelen. Op een zonnige dag kan ik het dan niet laten om te kijken hoe groot mijn bijdrage aan de energievoorziening is want op zulke dagen verbruik ik niet alle stroom zelf. Jammer genoeg schijnt de zon niet altijd uitbundig en dan is de opbrengst niet toereikend om mijn eigen verbruik te dekken. Ik zou de niet gebruikte stroom van zonnige dagen kunnen opslaan in batterijen, maar die zijn vooralsnog nog extreem duur en daardoor niet rendabel.

Dat gegeven is in een notendop het centrale vraagstuk van een deel van de energietransitie. Uiteraard komt er in de toekomst een antwoord op dit vraagstuk, maar nu is het nog complex. En het is niet alleen technisch moeilijk, maar de transitie veroorzaakt ook maatschappelijk reuring. Zo werd onze taal al ‘verrijkt’ met woorden als “windmolenterreur”.

Willen en kunnen

Energietransitie speelt ook in het personenvervoer. Gelukkig niet met hoog oplopende emoties, maar technisch even complex. In het OV is de elektrificering goed op gang gekomen. Een gevolg van de concessie-eisen, maar ook doordat bedrijven zelf willen en kunnen. Voordeel is natuurlijk dat een OV-bus plek heeft om batterijen kwijt te kunnen, dat de actieradius niet extreem hoeft te zijn, dat er voldoende plekken voor laadplekken zijn en dat iedereen stille schone bussen toejuicht. 

Hobbels

Hierdoor aangemoedigd lijken overheid en de rest van de maatschappij te denken dat het zorgvervoer en de touringcarsector ook wel ‘even’ om kunnen. Daar gaat het mis. Niet omdat ondernemers niet willen, maar omdat het complexer is. Zomaar een paar hobbels: doelgroepenvervoerbusjes worden door de batterijen zwaarder, waardoor er een ander rijbewijs nodig is. De actieradius van een rolstoelbus is nog niet groot genoeg en dat maakt ze domweg een stuk minder goed inzetbaar. En de actieradius van een touringcar is nog te klein voor operationele inzet en een verantwoorde exploitatie.

De vraag is hoe bovenstaande vervoersvormen emissieloos worden. Ik ben daar nog niet uit. Ik hoor veel over groene waterstof, maar dat heeft als nadeel dat onderweg meer dan 60% van de energie verloren gaat voordat het in de tank zit. En je kunt bijna nergens tanken. Batterijen kennen veel minder verlies maar hebben ook nadelen. Ze zijn nu nog duur, zwaar en groot en zware laadinfrastructuur is nog niet op peil. De enige zekerheid is dat het nog zeer onduidelijk is. En misschien wint niet eens het beste systeem, maar het systeem dat als eerste de markt heeft veroverd.

Veel voordelen

Wat me opvalt is dat één wijze van uitstootvermindering relatief weinig aandacht krijgt, terwijl de potentie zo groot is voor personenvervoerondernemers: alternatieve brandstoffen zoals groengas of blauwe diesel (Hydrotreated Vegetable Oil). Vooral laatstgenoemde brandstof heeft voor ondernemers veel voordelen: het is weliswaar duurder, maar de huidige vloot kan er moeiteloos op rijden en er zijn spectaculaire emissiereducties te behalen. U leest het: de energietransitie houdt ons bezig. Vandaar ook dat we met de stichting Veteraan Autobussen bezig zijn met een symposium over dit onderwerp. We houden u op de hoogte.

Theo Vegter
Voorzitter Busvervoer Nederland

De registratie voor Taxi Expo 2019 is geopend. Bekijk hier wat er allemaal te doen is op 10 oktober in Expo Houten.