De Brabantse Statenfractie van het CDA pleit voor meer én slimmer maatwerk om problemen in het vraagafhankelijk openbaar- en doelgroepenvervoer, zoals leerlingenvervoer, het vervoer voor ouderen en mensen met een beperking, de regiotaxi of de Buurtbus, op te lossen.

Naar aanleiding van het faillissement van taxibedrijf Cibatax in Zuidoost-Brabant en de extra kosten die gemeenten dreigen te maken om de continuïteit en kwaliteit van het vervoer van – dikwijls kwetsbare – mensen te kunnen waarborgen, stelde het CDA schriftelijke vragen aan het college van Gedeputeerde Staten.

Vraagafhankelijk openbaar vervoer

“Voor het CDA staat als een paal boven water dat vraagafhankelijk openbaar vervoer een basisbehoefte is van deze mensen, die maatwerk nodig hebben. Maatwerk is echter kostbaar. En gemeenten slagen er niet altijd in om maatwerkvoorzieningen betaalbaar in stand te houden, zoals o.a. blijkt uit het voorbeeld van het faillissement van Cibatax”, aldus de fractie.

In het afgelopen jaar zijn er in de provincie Noord-Brabant diverse pilots geweest rondom deze problematiek, bijvoorbeeld in het Land van Cuijk en in het dorp Boerdonk. Hier blijkt volgens het CDA maatwerk wel degelijk mogelijk te zijn: door een slimmere aanpak en tegen lagere kosten.

Aanvangstijden

Zo zijn in het Land van Cuijk de rijtijden van de regiotaxi afgestemd op de aanvangstijden van de scholen en de politijden van het ziekenhuis, zodat de taxi’s éérst de leerlingen naar school kunnen brengen en daarna de ziekenhuisbezoekers naar het ziekenhuis. Dit leidt tot een betere spreiding van reizigersstromen, een vergroting van de bereikbaarheid van het ziekenhuis én een reductie van de kosten. Simpelweg omdat alle betrokken partijen om de tafel zijn gaan zitten om met elkaar tot gedragen maatwerkoplossingen te komen.

In Boerdonk namen de inwoners zélf het initiatief tot een zgn. ‘Dorpsauto’, ter aanvulling op het reguliere openbaar vervoer. Toen de route van de Buurtbus werd gewijzigd, konden inwoners van Boerdonk ineens niet langer met het openbaar vervoer naar omliggende plaatsen reizen. Met hulp van de Stichting Zorg om het Dorp, de Stichting Zet en de provincie kwam toen De Dorpsauto tot stand, een vrijwillige vervoersdienst én informatiepunt over vervoer in het gemeenschapshuis.

Vervoersproblemen

Statenlid Ankie de Hoon (CDA): “Het CDA juicht initiatieven als die in het Land van Cuijk Boerdonk van harte toe en borduurt daar graag op voort bij het oplossen van andere vervoersproblemen in Brabant. De voorbeelden tonen aan dat slim maatwerk dé oplossing kan zijn om knelpunten in het vraagafhankelijk openbaar vervoer op te lossen. We geven ruimte aan goede ideeën, bevorderen samenwerking, besparen kosten én versterken de leefbaarheid. Voor het CDA een belangrijke combinatie!”

Schriftelijke vragen

Schriftelijke vragen van de Statenleden Brigite van Haaften en Ankie de Hoon (CDA) aan het college van Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant:

• Wat gebeurt er met de resultaten van de pilots ‘vervoer op maat’, nu deze pilots zijn afgerond?
• Kunnen de positieve ervaringen en ideeën uit de pilots worden uitgerold over de hele provincie, zodat alle Brabantse gemeenten ervan kunnen profiteren? Is de provincie bereid om hier, naar het voorbeeld van de provincie Limburg, het voortouw in te nemen?
• Stichting Zet, die de pilots heeft begeleid, heeft een Toolkit Bereikbare regio ontwikkeld. Wordt deze instrumentenkoffer proactief beschikbaar gesteld aan alle Brabantse gemeenten en/of regio’s?
• Hoe gaat u gemeenten, vervoerders, reizigers en andere betrokkenen en belanghebbenden stimuleren om méér maatwerk en slimmere oplossingen te bedenken én uit te voeren?
• Hebben de zgn. ‘ontwikkelteams’, die gedurende de gehele concessieperiode meedenken over ontwikkelingen in het openbaar vervoer, de ruimte om maatwerkoplossingen snel in te voeren?
• Welke effecten op de regionale werkgelegenheid in Brabant verwacht u van deze slimme maatwerkoplossingen?
• Bent u het met het CDA eens dat mobiliteit in het algemeen, en kleinschalige maatwerkoplossingen in het bijzonder, een belangrijk onderdeel moet zijn van het leefbaarheidsbeleid? Indien ja, wanneer kunnen wij voorstellen hieromtrent tegemoet zien?